Nie-moc.

Próbuję napisać prosty tekst na temat mózgu. W głowie mam pustkę, jakbym nie znała najprostszych słów, nie mogła opisać otaczającego mnie świata.

Patrze, na ekran i nie widzę go, nie słyszę dźwięków, albo jakbym widziała przedmioty, ale nie znała ich nazwy. Nieopisywalne stają się czynności, a także zachowanie innych osób nie mają swoich odpowiedników w słowach. Czyżby wszystkie desygnaty przestały istnieć?

A co z emocjami, przecież to one pełnią ważną funkcję, nie tylko nadają koloryt życiu, ale to one są głównym nośnikiem naszej intuicji będącym tajnym językiem ciała. Co, jeśli jest to proces demencji?

A może jest to tylko przemęczenie. Jak długo będzie ten stan trwał i jakie będą jego skutki? Czy powinnam się bać? Ile razy mamy do czynienia ze stanem „braku mocy”, jakby ktoś odciął nam prąd.

Jest to nie przyjemny stan z pogranicza neurobiologii a psychiatrii. Jednak nie jest stanem niezwykły i nie jest także zapowiedzią choroby. Jest normalnym stanem, który spotyka, każdego z nas, średnio co trzy miesiące.
Potrzeba na w tym momencie trzech zdarzeń dla nas samych.
1. Odpoczynku
2. Rozwoju
3. Inspiracji
4. Kontaktów międzyludzkich
5. Ruchu fizycznego

W świat funkcjonowania mózgu wprowadza nas współczesna nauka. Dostarcza wskazówek, jakie działania są skuteczne, a jakie nie.

Trening mózgu przestaje być procesem bolesnym, wieńczący się sukcesem. Mózg można trenować jak każdy inny mięsień i jak nieużywane bicepsy zanikają, tak nieużywany mózg zaczyna się degradować.

Nieprawdą jest, że wykorzystujemy tylko 7% czy 10% swojego mózgu. Wykorzystujemy go w 100%. Tylko każdy inaczej, pan stojący z butelką piwa pod sklepem używa całej swojej mocy, i profesor na uniwersytecie także korzysta z mocy mózgu. I nie piszę tego, aby obrazić kogoś. Bo jakość pracy tego delikatnego organu zależy od potrzeb i umiejętności danego człowieka.

Jeśli potrzebuje tylko swojego mózgu do przetrwania, to przetrwa. Jednak jeśli potrzebuje to tworzenia nowej kultury społecznej, to także wykorzysta go w 100%. Natomiast osoby umiejące efektywnie wykorzystać swój mózg mają lepszą pracę, nawiązują lepsze relacje z innymi, a ich życie jest szczęśliwsze.

Fascynujące jest to, że mózg ma niezwykłą zdolność-plastyczność. Jest to niezwykła umiejętność do adaptacji i zmiany przez okres całego życia. To znaczy, że jeśli czegoś się Jaś nie na uczył, to Jan będzie mógł się nauczyć. Wynik badań dowodzą, że mamy możliwość zmiany swojego umysłu, aby wykorzystywać go jak najbardziej efektywnie.

Trening mózgu nie wymaga od nas całkowitej zmiany dotychczasowego swojego życia.